قالب خبری داریا نیوز

مروری براوضاع فدراسیون تنیس روی میز ومسابقات جهان

یکی از مسابقاتی که در فدراسیون تنیس روی میز از اعتبار خاصی برخوردار است مسابقات جهانی آن است که هر دو سال یک بار در یکی از کشورهای عضو برگزار می شود ودر اینجا عیار تمام تیمهای شرکت کننده را با آن سنجش می کنند ودر پی آن همه کشورها تلاش می کنند تا بتوانند رنکینگ تیمی وانفرادی بازیکنان خود را ارتقاع دهند.

در مسابقات جهانی ژاپن تیم ما خوشبختانه در گروهی نه چندان سخت قرار گرفت که اگر مجموع رنکینگ بازیکنان را محاسبه می کردند تنها تیم هند بود که با تیم ماقابل مقایسه بود که متاسفانه نتوانستیم در گروه خود آن را شکست دهیم ودیگر تیمها با توجه به رنکینگشان برای همه کارشناسان از قبل پیس بینی می شد که کار راحتی را در پیش رو داریم تا اینکه از خوش اقبالی هم در قسمت حذفی با اسلواکی همگروه شده بودیم که می بایست آنرا شکست می دادیم در اینجا لازم است یادآوری کنیم که نوشاد را می بایستی از لحاظ روحی و روانی بیشتر آماده می کردند تا تاکتیک های بازی با پاره کردن رویه راکت مواجه نشود و اینجا نقش روانشناس بیشتر محسوس بود نه اینکه در سمینارهای خارج از کشور؟!!!

که اگر این تیم را شکست میدادند لااقل جزء شاهکارهای تیمی فدراسیون نوشته می شد که باز هم این امر محقق نشد وبنا به دلایلی  در مدیریتی –کمیته فنی –کادر مرییگری ودیگر مسائل که همگی در این فدراسیون دست به دست هم دادند تا برگی بازنده برای کارنامه ناموفق آقای زارع پور ومشاورین نابلد وناکار آمد خود به ارمغان بیاورد.
بارها وبارها کارشناسان در همه جراید وخصوصا این سایت پربیننده تاثیر گذار اظهار نظر کرده بودند که بازی در مسابقات بین المللی وجهانی اهرم لازم خود را می طلبد ولی گوش شنوایی نه در فدراسیون بود ووزارت ورزش و جوانان دوره قبل!وبراساس لابی گری، آقای زارع پور را برمصدر این خانواده مظلوم نشاندن وخواسته یا ناخواسته تیشه بر ریشه های این رشته مفرح ودر حال رشد کشور زدند.

در مورد کمپ اشلاگر هر چه فریاد زدیم که آنها به کشور و پرچم عزیز ما احترام نمی گذارندواین همه هزینه گزاف وپول یا مفت را به جیب آنها نریزید وبه جای آن پیشنهاد دادیم تا کمپ خودمان را تقویت کنیم واز کشورهای آسیای شرق و دیگرکشورها که بازیکن ارزان با هزینه کمتر دارند دعوت کنیم تا هم بازیکنان تقویت شوند و هم مربیان جوان ما در کنار مربیان تیم ملی نظاره گر تمرینات باشند تا سطح علمی آنان به روز شود و پشتوانه های خوبی برای کشور باشند ولی گوش شنوایی نبود.

هرچه گفتیم دبیر و یا نائب رئیس باید از جنس این خانواده باشند آن را انجام ندادند که هیچ بلکه چیدمان کمیته فنی را طوری طراحی کردند که اکثر آنان بله قربان گوی رئیس باشند ودر این مورد هم گوش شنوایی نبود.

هرچه گفتیم بازیکنانی که قرار است ارتقاع رنکینک داشته باشند باید حداقل سه یا چهار مسابقه بین المللی در سال اعزام شوند ولی این کار انجام نشد تا اینکه همه بازیکنان ما افت رنکینگ پیدا کردند ویا حتی ستاره دار هم شده اند.

هرچه گفتیم بازیکنان باید اردوی منظم داشته باشند تا در حالت آماده به سر ببرند گفتند آنها در پارکینگ منازل تمرین میکنند و هزینه ای برای فدراسیون هم متحمل نمی شوند و بودجه برای مدیر و مشاورین وبرخی خواص جهت مسافرتهای برون مرزی نیاز است.

هرچه گفتیم بازیکنان نوجوان و جوان را با پنج یا شش روز اردو نمیتوان به مسابقات برون مرزی فرستاد،عمدا این کار را کردند و دیدیم که متاسفانه کشورهای عربی از ما جلوتر زدند واز ما زودتر سهمیه المپیک گرفتند.

وباید های زیادی را به شما یادآوری کردیم ولی نه اینکه پیشنهادهای ما را توجه نکردید بلکه مدیران دلسوز و مدرسان ومربیان را یکی یکی خانه نشین کردند وفکر کردند که می شود در خانه غصبی زندگی وکارکرد واوضاع و احوال این ورزش مظلوم را به یک بحران در کشور تبدیل کردند.

در پایان بعنوان یک خادم پینگ پنگ از طرف خودم و جمعی از پیشکسوتان واقعی کشور از جناب آقای مهندس شهنازی دبیر کل محترم کمیته ملی المپیک بعنوان یکی از متولیان ورزش کشور وکسی که سالیان سال در این رشته مدیریت موفق و دلسوزانه انجام داد ه اند درخواست عاجزانه داریم تابرای رفع فقر مدیریتی راهکار وتصمیمی اتخاذ نمایند تا این وضعیت اسف بار هرچه سریعتر ختم به خیر گردد.
                                                                                                     

                     باتشکر
                       عباس مایلی