قالب خبری داریا نیوز

در زمستان سال ۱۳۴۸ یک خبر بسیار تاسف انگیز  جامعه تنیس روی میز وبلکه تمام جامعه ورزشی ایران را را در بهت  وماتم فروبرد! بله مرگ ادموند بیت خدا در یک تصادف رانندگی در خیابان ولی عصر با یک تریلی بود که به ابدیت پیوست.

زنده یاد (( ادموند بیت خدا )) اولین بازیکن ایرانی بود که به همراه (( محسن اسلامی مقدم )) بعد از مراجعت از مسابقات جهانی ۱۹۶۳ پراک ، ضربه لوپ یا ضربه تاپ اسپین را با معیارها و پارامترهای استانداردش به مورد اجرا گذارد و رقیبان و حریفان ایرانی خود را تا یک مدت طولانی بوسیله این تکنیک جدید ان زمان به زانو در می آورد.

چیزی که ادموند بیت خدا را با اغلب بازیکنان تنیس روی میز ایران متمایز و مشخص می کرد، اندیشه های طلائی و اعتماد بنفس و روحیه قوی و تمرکز کامل او روی توپ ارسالی حریف بود ، به طوری که همانطور که دست و پا و اعضا بدن او در حین بازی کار می کرد، فکرش هم خوب کار می کرد و مبارزه شدیدی با حریفان خود می کرد.

ادموند بیت خدا در بازیهای اسیایی ۱۹۵۸ توکیو و مسابقات جهانی ۱۹۵۹ دورتموند و ۱۹۶۳ پراک و ۱۹۶۷ استکهلم و نیز در مسابقات تور اروپا که اقای فولدی اولین مربی تیم ملی تنیس روی میز ایران از مجارستان که این تیم را همراهی می کرد عضو تیم ملی ایران بود. بیت خدا از لحاظ اخلاقی به واقع یک انسان با همه خصوصیات مثبت بود و از محبوبیت فراوانی در میان قهرمانان و علاقمندان به این ورزش برخوردار بود.

ادموند بیت خدا، در هنگام مسابقه حتی الامکان ابتکار حمله را بدست خود می گرفت و فعالیت حریفان خود را محدود می کرد و بازیکنی بود بیدار و هوشیار و آماده رقابت و مبارزه. مهمترین و اشکارترین مهارت بیت خدا ، فن لوپ زنی و سرویسهای پیچدار او بود و نیز ارامش و بینش خوبی در بازی داشت.

بیت خدا حمله ها و لوپهای حریفان خود را بوسیله بلوک های خود خنثی و خفه می کرد.

امیر میر صادقی در این باره می گوید:اینجانب در اولین سفر خارجی خود در سال ۱۳۴۶ که به همراه: علیرضا حجازی، اصغر مناجاتی وپرویز مجاوریان به عنوان تیم ملی جوانان به کشور پاکستان برای شرکت در جام عمران منطقه ای رفته بودیم این افتخار نصیب تیم ما شد که ادموند بیت خدا به عنوان مربی در معیت تیم ما بود که من خیلی از تجربیات و راهنمائی های او استفاده نمودم.

ادموند بیت خدا با وجود اینکه یک میله آهنی در پای خود داشت ، لنگ لنگان بازی می کرد ولی با این وجود یک تحرک فوق العاده ای در پشت میز داشت و بازیکنی بود که در مواقع بحرانی و حساس مسابقه، قاطعیت نشان می داد و از قدرت تصمیم گیری خوبی برخوردار بود.

ادموند پیوسته پیچ و سرعت متغیر و متفاوتی به توپهای لوپ خود می داد و نیز می دانست که چه نوع سرویسی بزند و چگونه حمله ها و لوپهای خود را شروع کند و در یافتهای خود را به چه نحو برگشت بدهد که حریف را با مشکل روبه رو کند.ادموند در اواخر دهه ۱۳۳۰ قهرمان انفرادی کشور شد. ادموند بیت خدا قبل از اینکه لباس دامادی برتن کند از این دنیا رفت.
یادش گرامی و روحش شاد ویاد گرامی باد.

((برگرفته از خاطرات امیر میر صادقی))