قالب خبری داریا نیوز

مقاله و پژوهشی از یازدهمین کنگره علمی ورزشی فدراسیون جهانی تنیس روی میز

یوکوهاما ژاپن – ۲۰۰۹

پژوهشگر: آقای Techenq Wu’ از دانشگاه تنیس روی میز تایوان که زیر نظر آقای پروفسور (Piren – Su) پدر تنیس روی میز چین، بررسی را به انجام رسانده است)

گردآورنده: فریبا قوام زاده

آموزش فدراسیون تنیس روی میز

تیر ۸۸

چگونه خصوصیات سیستم امتیازبندی ۱۱ امتیازی را برای بُرد در یک مسابقه پینگ – پنگ به کار اندازیم؟

خلاصه:

در سال ۲۰۰۰، فدراسیون تنیس روی میز بین‌المللی، سیستم امتیاز بندی ۲۱ تایی را به ۱۱ تایی تغییر داد تا به این ترتیب بازی‌ها را سریعتر و هیجان‌انگیزتر کند. برای ورزشکاران و مربیان، درک این سیستم جدید بسیار حساس و بحرانی است زیرا در نتیجه آن می‌توانند ویژگیهای کلیدی بازی و سرعت آن را کنترل کنند. این امر خصوصاً برای مربیان ضروری است زیرا آنها‌ نیاز دارند برنامه‌های آموزشی سیستماتیک را برای ورزشکاران به صورت فردی و گروهی طراحی کنند تا آنها برای بازیهای سریعتر آماده شوند.

مقدمه:

کار اصلی یک مربی آموزش کار است. عملکرد همراه با بُرد یک ورزشکار در بازی‌ها، معیار سنجش عملکرد آموزشی مربی است. چه چیز آموزش داده شود؟ آموزش چگونه انجام شود؟ چه قدر آموزش مورد نیاز است؟ این‌ها موضوعات مهم برای یک مربی است. بنابراین، با توجه به محتوای آموزش، یک مربی نیاز دارد به صورت پیوسته به کیفیت آموزش توجه کند و به شدّت آموزش بیافزاید. به این ترتیب ظرفیت تاکتیکی یک ورزشکار می‌تواند بهبود یابد. برای توجه به اندازه‌ها و رویکردهای آموزشی، یک مربی می‌بایست به طبیعت سخت بازی‌ها و رقابت‌ها توجه کند و بازی‌هایی متضاد و گوناگون در حجم زیاد ترتیب دهد تا تجارب رقابتی و ظرفیت روحی ورزشکار تقویت شود خصوصاً این امر از طریق آموزشهایی برای سازگاری با انواع سبک بازی و ظرفیت تطبیق‌پذیری با فشارهای روحی در شکافهای (فواصل) امتیازی حاصل می‌آید. یک ورزشکار نخبه به ظرفیتی دست پیدا می‌کند که می‌تواند موقعیت‌ها را اداره کند وقتی که عقب است، وقتی از حریف جلو است و وقتی که همپای رقیب در یک رالی طولانی است. چنین ورزشکاری با چنین ظرفیت ادغامی می‌تواند مستمراً پیشرفت کند و شانس بیشتری برای برد دارد.

هر ورزش رقابتی ویژگی‌های خود را دارد. برای ورزشکاران و مربیان بسیار مهم است که ویژگی‌های رقابتی در سیستم امتیازبندی ۱۱ تایی را مطالعه کنند و آن را بفهمند. درک فواید سیستم امتیازبندی ۱۱ تایی، قضیه مهمی است برای مربیان تا طرح‌ریزی‌های شدیدتری برای برنامه‌های رقابتی تیمی و برنامه‌های فردی داشته باشند و راه حلی کارآ برای ورزشکاران برای آموزش علمی ارائه دهند و برای عملکرد بهتر در بازی ها تلاش کنند.

۲- متد

این تز مطابق با مطالعات مستند و رویکرد استقرا در روش‌های مطالعاتی است.

۳- نتیجه

۱-۳- روند رو به بهود جهانی در تنیس روی میز

در یک نگاه جامع به توسعه و بهبود تنیس روی میز در جهان، ضربه تاپ اسپین هسته اولیه و اصلی رقابتی در تنیس روی میز بوده است. تمرکز اصلی در این پیشرفت‌ها، ترکیب حمله و دفاع است و کلید این پیشرفت‌ها در یک سیستم تکنیکی، جامع و چرخشی است که شامل پیشرفت متعادل در ضربات میدل و کلوز (میانه و نزدیک) (Close – table, middle – table) ، پیشرفت متعادل در ضربات بک هند و فور هند و پیشرفت متعادل در سیستم دفاعی و حمله‌ای است. روند پیشرفت به سمت «تحرک و ابتکار، استعداد چشمگیر، تکنیک‌های چرخشی (همه جانبه)، حمله تهاجمی،

tight links و تعادل میان حمله و دفاع است». و سبک بازی متمایل به «تهاجمی بودن، سرعت، پیچ دار کردن و تنوع است» و مسیر برای پیشرفت‌های آینده در «حملات قوی، رقابت‌های قدرتمند، تبادل ضربات شدید»، highly integrated, rich variation .

الگوهای برد برای سیستم ۱۱ امتیازی:

به صورت خلاصه، الگوی برد برای سیستم امتیازدهی ۱۱ تایی شامل: جور کردن (تطابق) (adapt) و پاسخ آن (مقابله) ، کنترل و پاسخ (مقابله) کنترل که در سبک تکنیکی «سریع، تهاجمی و متنوع» منعکس می‌شود و تهاجم را در سه ضربه اوّل ، حملات سریع و تنوع تاکتیکی بر حسب رقیب آشکار می‌سازد.

۳-۳- ویژگی‌های رقابتی سیستم ۱۱ امتیازی:

نیازمندی‌ها و ویژگی‌های رقابتی برای آموزش بازی‌ها در سیستم امتیاز بندی ۱۱ تایی در زیر آمده است:

ویژگی‌های رقابتی سیستم امتیاز بندی ۱۱ تایی شامل این موارد است: شروع سریع رقابت، رد و بدل‌های سریع، ریتم تغییر رسم سریع (rapidly – changing rhythm) ، تغییر تاکتیکی سریع، تعویض سریع میان حمله و دفاع، نوسان زیاد در امتیازات، استفاده از حرکات فیزیکی زیاد، فشار روانی زیاد، سرویس‌های محکم، احتمال ضربات برنده ناگهانی‌تر (ضربات ناگهانی کشنده) (؟). در سیستم امتیازبندی ۱۱ امتیازی، مجموعه نیازمندی‌‌ها برای ورزشکاران چه در آموزش و چه در بازی‌ها عبارتند از: اولین پنج ضربه می‌بایست صحیح و مهارتی باشد و سرویس‌ها می‌بایست سریع و تهاجمی باشد؛ برگشت سرویس می‌بایست کنترلی و تهاجمی باشد؛ درک این موضوع که هر امتیاز تأثیر گذار در بازی است؛ درک صحیح از زمان‌بندی ایجاد وقفه در بازی، ورزشکار می‌بایست از لحاظ تجربه رقابت، ظرفیت کنترل بازی، ظرفیت کنترل ریتم بازی، ظرفیت تطابق و کنترل شرایط روحی در طول بازی، تنوع و سازگاری با تاکتیک‌های بازی غنی باشد.

۴-۳- نکته اصلی در تمرینات تاکتیکی و تکنیکی

۱-۴-۳- راهنمایی در مورد آموزش تکنیکی و تاکتیکی:

آگاهی از پیش‌دستی نمودن در حملات: به ۳ نکته توجه شود: حمله بعد از سرویس، حمله سریع در برگشت سرویس، حمله سریع در طول رالی طولانی.

مهارتهای چرخشی: انواع مختلف سرویس، ضربات مختلف در برگشت سرویس، توانایی دفاع و حمله (چرخشی all- round) (دو طرفه – همه جانبه)

استعدادهای مهم و چشمگیر توجه به سبک‌های بی‌نظیر تکنیکی، ویژگی‌های قابل توجه سبک شخصی در بازی و ویژگی‌های ضربه برد.

تاکتیک‌های متنوع: در توانایی تغییر تاکتیکی و سازگاری با رقبای مختلف، سبک‌های مختلف بازی و زمینه رقابتی مختلف خود را باز می‌تاباند.

۲-۴-۳- نکته کلیدی در آموزش تکنیکی:

۱-۲-۴-۳- درک تکنیکی در توجه به این موارد است: روند پیشرفت، خلاقیت، شناخت، تمامیت، تعادل، کیفیت، استعداد، ارتباط، ترکیب، ثبات، توانایی، سطح، توسعه، سبک، ساختار، ویژگی‌ها، فایده، نوع و سیستم بازی در مهارتهای تنیس روی میز.

۲-۲-۴-۳- محتوای آموزش تکنیکی

مهارتهایی که در پی‌ می‌آید به شرح زیر است: اولین سه ضربه کنترلی، اولین برگشت سرویس (فنی و ترکیبی در ضربه دوم و چهارم)، یک حمله بعد از سرویس (اتصال فنی و ترکیبی در ضربه ۳ و ۵)، رالی طولانی، لوپ قدم رو، دوبل و تکی. (حرکت پای تکی و دو مرحله‌ای)

۳-۲-۴-۳- روشهای آموزش تکنیکی

آموزش تک نفره (single – item training) ، آموزش یک توپه، آموزش چند توپه، آموزش مسابقه‌ای.

۳-۴-۳- نکات کلیدی در آموزش تاکتیکی

۱-۳-۴-۳- فهم تاکتیکی ورزشکار را بهبود ببخش

نکات کلیدی در توانایی‌های تاکتیکی ورزشکار عبارتند از: خطوط اصلی برای آموزش تاکتیکی (خودمحور، سازگاری، سازگار با ضربه مقابل، کنترل و کنترل مقابل، انعطاف)؛ آگاهی تاکتیکی، تحریک‌پذیری تاکتیکی، و اعمال تاکتیک (تاکتیک ضربه کوتاه، ضربه فورهند (Forehand break thought) ، متوقف کردن در چپ با حمله به راست (rig) و غیره) توانایی برای فهم و به کارگیری انواع تاکتیک‌ها (حمله بعد از سرویس، برگشت سرویس، تبادل درایو، Chisel و درایو بالا برنده (lift drive) و درایو کوتاه (chop drive) ، توانایی فهم و به کارگیری ۸ فاکتور تاکتیکی (قدرت، سرعت، پیچ، نقطه‌ای که حریف‌ جا می‌ماند، کمان، مسیر پرتاب، ریتم، تنوع)، توانایی درک تاکتیک‌های حریف و ظرفیت اعمال تاکتیک‌های مختلف بر حسب حریف و جو مسابقه.

۲-۳-۴-۳- توانایی تاکتیکی ورزشکار را بهبود ببخش:

بهبود ظرفیت تاکتیکی ورزشکار عبارتند از:

۱-۲-۳-۴-۳- توجه به نقطه جاخالی (dropping point) و مسیر پرتاب (trajectory):

شامل آگاهی از نقطه جای خالی، کنترل نقطه جا خالی، مسیر پرتاب اصلی، تغییر فعال در مسیر ضربات، short-shot dropping point utilicating ، Two – winged attack، half – off overflying ، deep shot trajectory utilicition (ضربه قطری، ضربه وسط، ضربه مستقیم).

۲-۲-۳-۴-۳- توجه بر پایه بخش شکست در تاکتیک‌ها

در طول بازی، انواع ضربات تاکتیکی اثربخش را استفاده کن تا نقطه ضعف تاکتیکی یا از هم فروپاشیدگی او را بیابی.

۳-۲-۳-۴-۳- توجه به زمان‌بندی

شامل ضربات در سه فاز هر امتیاز یعنی: سبک تاکتیکی بازی برای حمله بعد از سرویس، برگشت سرویس و رالی طولانی، ضربات در سه فاز در هر بازی یعنی سبک‌های بازی و تمرین کردن در طول شروع ، وسط و انتهای بازی؛ سبک‌های بازی و تمرین در سه ضربه اول و پنج ضربه اول. به علاوه در طول رالی‌های طولانی، ظرفیت حریف برای کنترل موقعیت مسابقه، برد گیم اول برای پیروزی در بازی پنج گیمه اساسی و مهم است، گیم سوم، گیم مهم و گیم آخر؛ سبک‌های بازی و تمرین لحظات قاطع (decisive).

۴-۲-۳-۴-۳- توجه به ضربات در گوشه‌ها (زوایا)

تاکتیک‌های پذیرفته شده در طول بازی علیه حریف عبارتند از: ضربات در میز، نزدیک میز، وسط میز و نزدیک هدف، خلاف فورهند، خلاف بک هند، فورهند در برابر بک هند، بک هند در برابر بک هند، ساید در برابر یک بک هند.

۵-۲-۳-۴-۳- توجه تاکتیکی به ریتم

شامل سرعت در برابر آهستگی، سریع در برابر تهاجمی، تاکتیک رالی طولانی و Forehand break through

۶-۲-۳-۴-۳- توجه تاکتیکی به تنوع

شامل تاکتیک‌های وارونه‌سازی تغییرات سریع به خصوص در ضربات و ست‌های بحرانی و تأکید بر بک هند و فورهند و انعطاف ….؟، جانشین‌سازی تاکتیک‌ها، در میان سه ضربه اول و رالی‌های طولانی که می‌تواند سرعت در مقابل سرعت یا آهستگی در مقابل آهستگی باشد، کنترل ریتم و تغییرات سرعت.

۷-۲-۳-۴-۳- کنتر ل زمان و شرایط روحی برای وارونه‌سازی موقعیت:

حرکات فعال یا حملات برای وارونه سازی موقعیت وقتی ورزشکار در موقعیت دشواری گیر کرده است و یا از حریف عقب است و تاکتیک‌های خود را اعمال نمی‌کند: کنترل زمان مکث، گرفتن زمان برای پاک کردن عرق.

۵-۳- ظرفیت روحی را جهت تحمل فشار بازی بهبود ببخش:

در سیستم بازی ۱۱ امتیازی، هر امتیاز مهم است. در هر گیم بازی، ضربات شروع، وسط و انتهای گیم و نقطه امتیاز بحرانی، چهار بخش اساسی است و هم چنین چهار نقطه کلیدی در آموزش روحی روزانه به شمار می‌رود. در شروع بازی، ورزشکار نیاز دارد که از لحاظ روحی برای مسابقه آماده باشد و مهارتهای امتیازی خود را اعمال کند و کنترل بازی را به دست گیرد. در وسط بازی، بازیکن نیاز دارد برای گرفتن امتیاز با حریف سازگار شود و به یک موقعیت مساوی دست یابد. در انتهای مسابقه باید تعیین کند براساس شرایط جاری نیاز به یک بازی تهاجمی است یا یکنواخت تا به نتیجه دست یابد. در نقطه بحرانی، ضربه می‌بایست محکم و تهاجمی باشد و از فرصت پیش آمده بهره ببرد و از هر اشتباه بی ارزش بپرهیزد. در نهایت با کنترل صحیح زمان بندی جهت رفع عرق و مکث به وارونه سازی و پیروزی نهایی کمک می‌کند.

ادغام توانایی‌ها برای بازنگری بازی

ورزشکار می‌بایست تجارب بازی‌های مختلف (شکست یا پیروزی) را بیاندوزد. احساس هیجان و استرس. به این ترتیب می‌تواند ارتباط نزدیک میان شرایط روحی و جسمی را دریابد و بداند که شرایط روحی در به کارگیری مهارتها و تاکتیک‌های بازی تأثیرگذار است و برای عملکرد رقابتی خود آماده باشد. نکته اساسی در آمادگی روحی نهفته است. حالت روحی و طرحهای تاکتیک‌ها و مهارتها آغاز کار می‌کنند. تطابق روحی، کنترل احساس، اعتماد به نفس و اراده تعیین کننده ضربه، تنوع و عکس‌العمل در نقطه بحرانی است. بازنگری بعد از بازی یک معیار مهم برای ورزشکار است تا تجربه رقابتی و ظرفیت هوشی خود را بالا ببرد.

۶-۳- درجه آموزش فیزیکی را افزایش بده:

گفته می‌شود که مهارتها، ظرفیت فیزیکی را توسعه می‌دهد. شرایط فیزیکی یک ورزشکار بر ثبات مهارت‌های فیزیکی و ظرفیت او اثر می‌گذارد. این یک معیار اندازه‌گیری مهم جهت بهبود مهارتها و ظرفیت است به وسیله بهبود ظرفیت فیزیکی ورزشکار با متابولیسم هوازی و غیرهوازی. آموزش فیزیکی به یک ورزشکار اجازه می‌دهد تا قدرت اراده خود را آب دیده کند. افزایش نیروی انفجاری، چالاکی ، سرعت – جاگیری و حرکت گام‌ها را افزایش می‌دهد سرعت در ترکیب و ارتباط مهارتها را بهبود می‌بخشد و کیفیت تکنیکی ضربه و تهدید تاکتیکی ورزشکار را بهبود می‌بخشد. بنابراین، افزایش درجه آموزش فیزیکی در برنامه‌های آموزشی برای ورزشکار در جهت رسیدن به عملکرد عالی مهم است.

۷-۳- اعمال آموزش شبیه‌سازی بازی:

برنامه بازی ۱۱ امتیازی بسیار فشرده است. نوسان امتیازها می‌تواند در عملکرد بازی ورزشکار و شرایط روحی و تاکتیک او نقش داشته باشد. پس برای یک ورزشکار مهم است تا بیشترین امتیازها را با قرار گرفتن در یک شرایط آموزشی رقابتی کسب کند. با توجه زیاد به تمرین بر اساس شرایط روحی و رقابتی ، ورزشکار می‌تواند خود را با فشار زیاد مسابقه واقعی وفق دهد و مهارتها و تاکتیک‌های خود را کاملاً به کار گیرد و به بهترین عملکرد دست یابد.

روش آموزشی شبیه سازی بازی شامل: آموزش بازی برای کسب ۴ امتیاز اول بازی و ۶ امتیاز بازی، بازی با فاصله امتیازی (۱-۴, ۴-۸) ، امتیاز بحرانی (۸-۹, ۱۰-۱۰) و بازی تک نفره ؛ بازی یک امتیازی ؛ بازی آخر، بازی رویارویی تیمی، free – for – all pk game و غیره.

۴- نتیجه گیری

این پایان نامه ۷ نکته در سیستم امتیاز بندی را خلاصه می‌کند: روند بهبود، الگوی برد، ویژگیهای رقابتی، نکات کلیدی در آموزش تکنیکی و تاکتیکی، بهبود ظرفیت روحی برای تحمل فشار بازی، افزایش درجه آموزش فیزیکی و اعمال آموزش شبیه سازی- این‌ها خطوط راهنمای آموزش علمی و آماده‌سازی مربیان و ورزشکاران جهت سیستم بازی ۱۱ امتیازی است به این ترتیب اثربخشی بهبود می‌یابد و بر آموزش تنیس روی میز و شانس برد بازی اثرگذار است.