قالب خبری داریا نیوز

از: امیرمیرصادقی ، سرمربی سابق تیم ملی تنیس روی میزایران

کار بزرگ راکت بدستان تیم ملی ایران

در بیست و دومین دوره مسابقات قهرمانی تنیس روی میز اسیا ۲۰۱۵ در پاتایا (تایلند) تیم ملی تنیس روی میزایران یکی از خبرسازان و شگفتی آفرین های این رقابتها بود که با یک پیروزی ناب و چشمگیری که در مقابل تیم ملی تنیس روی میزکره شمالی که از دهه ۱۹۶۰ در زمره قدرتهای بزرگ تنیس روی میز جهان بود کسب نمود ، گوشه ای از وقایع این پیکارها را تحت الشعاع درخشش خود قرارداد.

این برای دومین باری بود که کره شمالی ها از راکت بدستان ایرانی زخمی می شدند. اولین دفعه هوشگ بزرگ زاده در مسابقات جهانی تنیس روی میز ۱۹۶۳ پراک موفق شده بود بر هرسه بازیکن تیم ملی کره شمالی پیروز شود ولی در عین حال کره ای ها در خاتمه با نتیجه ۵ بر۳ بر تیم ایران برتری یافته بودند.

دیدار امسال دو تیم ایران و کره شمالی که در مرحله یک هشتم نهایی انجام شد ، سرنوشت صعود به گروه هشت تیم برتررا در پی داشت. این پیروزی بزرگ یک نوع به رخ کشیدن توانایی های تنیس روی میز ایران به جامعه تنیس روی میز آسیا بود. این پیروزی غیر قابل تصور ، تاثیر مثبت عمیقی در جامعه ورزش ایران بویژه در جامعه تنیس روی میز کشوربه جای گذاشت.

در حقیقت تنیس روی میز ایران بعد از سالهای متمادی که همیشه زنگ تفریح کره ای ها بود ، بغض خود را در یک مسابقه بین المللی رسمی و پر اهمیت مقابل این تیم صاحب نام خالی نمود تا بدینوسیله حسابی جداگانه برای خود در میان بزرگان تنیس روی میزآسیا باز کند و فصل جدیدی برای تنیس روی میز ایران در ابعاد بین المللی بگشاید.

در گذشته های دوری که بنده و همدوره ای های من در مسابقات جهانی و آسیایی بازی می کردیم و مسابقه می دادیم ، رویارویی با یک چنین قدرتهای بزرگی مانند همین کره شمالی ، مقایسه نبرد گربه با پلنگ بود.

هر چند که تیم ملی تنیس روی میز ایران در بیست و دومین دوره رقابتهای قهرمانی آسیا در پاتایا ، هشتم شد  ، اما از نظر کیفیت مقام ، این جایگاه هفتم کجا ، و آن مقام هشتم دوسال قبل کجا ؟ می توان اذعان نمود که تنیس روی میز ایران در این دوره از رقابتهای قهرمانی آسیا نزد بزرگان تنیس روی میز قاره کهن شناسنامه دار شد. و از حالا به بعد کارشناسان برجسته تنیس روی میز آسیا و حتی بین المللی ،تنیس روی میز ایران را در سقف بالاتری خواهند دید.

دو پیروزی تحسین آمیز نیما عالمیان که به سختی کسب شد عامل اصلی پیروزی ایران بر کره شمالی بود. و این بازیکن ۲۳ ساله بابلی در بازی پنجم و سرنوشت ساز ، آخرین فرصت خودنمایی از کره شمالی های قدرتمند را گرفت و کره ای ها را شوکه کرد. نیما در این رقابت سنگین و نفس گیر، در قالب یک بازیکن حرفه ای و میدان دیده ، فکورانه و پخته بازی کرد و دو مسابقه خود را با کره ای ها خوب اداره و مدیریت کرد.

به عبارتی دیگر نیما عالمیان دو حریف کره ای خود را کنج دیوار گذاشت و از خط قرمز ها عبور نمود. پیروزی و پیشرفت نیما عالمیان نمایانگر تلاشها و برنامه های فدراسیون تنیس روی میز در دو ماه قبل از شروع مسابقات قهرمانی آسیا بود که به ثمر رسید و جواب داد. نیما که قبل از اغاز این رقابتها در سوئد و چک و اتریش و بلژیک به تمرین و مسابقه پرداخته بود آماده ترین بازیکن تیم ملی ما در این رقابتها بودکه خیلی با انگیزه بازی می کردو یک نظم لازم به بازی خود داده بود و وارد فاز جدیدی از سیر تحول و تکامل بازی خود شد.

بعقیده بسیاری از صاحبنظران آسیایی حاضر در این مسابقات ، نیما استانداردهای قابل قبول بازی در سطح بالا را داشت و هوشیارانه و اگاهانه بازی کرد ، تکنیکهای فیکسی را به معرض نمایش گذاشت و استادانه بازی کرد و در برابر کره شمالی ها بدون توقف پیش رفت که باید در همین جا برای او کف بزنیم.

ولی جای بسی تعجب بود که همه پیش بینی ها برای نوشاد عالمیان غلط از آب درآمد و در محدوده توانایی و قدرت بازی خود ظاهر نشد و نتوانست انتظارات انبوه علاقمندان و طرفداران خود را برآورده کند. بطور کلی نوشاد در این رقابتها ، مهارتها و فعالیتهایش فروکش کرده بود و اغلب با گامهای لرزان بازی می کرد و به نظر می رسید تفکرات منفی و مایوس کننده ای  داشت.

نوشاد در اغلب مسابقات مهم خود کمتر فرصت خود نمایی پیدا می کرد و نمی توانست جلوی مهارتهای حریفان خود را بگیرد و نیز اغلب مهارتهایش توسط بازیکنان حریف کنترل می شد و بنظر می رسید تعادل و هم آهنگی بازی خود را از دست داده باشد. نوشاد برخلاف برادر کوچکتر خود نیما که در یک شرایط ایده آل قرار داشت و با انگیزه و با هدف بازی می کرد ،او در این رقابتها کاملا در چارچوب فکری و فنی خوب نبود و بنظر می رسد که یک گره تمرکزی دارد و با مشگل و کمبود اندیشه و تمرکز و انگیزه روبروست.

آیا چه اتفاقی افتاده است که این بازیکن شش دانگ و تمام عیار که همیشه شرایط مشکلی برای حریفان خود بوجود می آورد و بازی مقتدرانه ای ارایه می داد ، در این مسابقات خود را در یک وضعیت سخت و دشوار می دید. اوج نزول بازی نوشاد در رقابتهای انفرادی مقابل بازیکن گمنام فیلیپینی ” ریچارد گونزالس “با رنکینگ ۳۲۶و با نتیجه غیر قابل باور ۴ بر صفربود که مثلا باید او را یک لقمه می کرد که آس و ستاره تنیس روی میز کشور مان در این دیدار محک و آزمون بسیار قابل انتقادی داشت.

در جهان نگری تنیس روی میز هیچ بازیکنی در جهان نیست که بتواند فرم عالی بازی خود را برای یک مدت طولانی حفظ نماید. معمولا بازیکنان تنیس روی میز در یک مسابقه خوب و ایده آل بازی می کنند و در مسابقه بعدی ، متوسط ظاهر می شوند و الی اخر. چون تنیس روی میز یک ورزش فکری ، تکنیکی و تاکتیکی است و عناصر و پارامترهای متعددی در روند و راند مان وضعیت بازی یک بازیکن می تواند تاثیر بگذارد بویژه مسایل تمرکزی و روانی ، نقش مهمی در حفظ فرم بازی یک بازیکن ایفا می کند. لذا در ارتباط با وضعیت نوشاد که بهترین راکت بدست کشور ما محسوب می شود ممکن است همین وضعیت تمرکزی و روانی و روحی پیش آمده باشد که تا این اندازه دارای نوسانات بازدارنده شده است.

در علم بازی مدرن و پیشرفته تنیس روی میز گاهی اوقات نوسانات منفی و بازدارنده یک بازیکن از نظر روانشناسی می تواند موجب تلاش و پیشرفت آن بازیکن در آینده شود و بازیکن بتواند نقاط ضعف و دلایل شکست خود را کشف کند و در رقابتهای بعدی مقابل حریفان پر قدرت دیگر با یک تفکر جدید و پیشرفته و نیز با یک تلاش خستگی نا پذیر به تمرینات تکنیکی و تاکتیکی و آمادگی جسمانی و از همه مهمتر به تمرینات تمرکزی و تقویت فکری و تصویرسازی ذهنی همگام با تمرینات پیشرفته دیگر تنیس روی میز بپردازد و سپس با آمادگی لازم در صحنه مبارزات خود ظاهر شود.

نوشاد عالمیان همان کسی بود که در طول ۲ یا ۳ سال قبل در عرض هشت ماه ، یک درخشش چشمگیر و خیره کننده ای داشت و در میان حیرت کارشناسان بین المللی تنیس روی میز تا رنکینگ ۴۰ دنیا ارتقا پیدا کرده بود که این یک جایگاه آرمانی برای بازیکنان جوان و کم سن و سالی چون نوشادبود. اکنون چطور شده و چه ولوله و زلزله ای در وضعیت این راکت بدست چیره دست که در نیمه راه توسعه و تکامل بازی خود گرفتار شده است رخ داده است که در این دوره از رقابتهای قهرمانی آسیا در تایلند همه تیرها به سوی او شلیک شده است و او را از پای در آورده است.

مساله حاد نوشاد جدا و عمیقا باید توسط روانکاوهای ورزشی و نیز کارشناسان فنی و واجد شرایطی که مطالعات آکادمیک دارند و مسایل تنیس روی میز پیشرفته جهان را دنبال نموده اند بررسی و راه حلی برای گشایش درخشش مجدد او فراهم گردد. به هر حال نوشاد را نباید رها نمودو باید به او کمک نمود تا دوباره به مرحله اوج کار و مهارت خود باز گردد.

در مسابقات قهرمانی آسیا در پاتایا تیم ایران با تیمهای عربستان – قزاقستان کره شمالی و هند ، کم و کسری تیم ملی ایران ، بازیکن نفر سوم ارنج بود که فقط یک بازی می کرد و رک و آشکار و نیز به خوبی نمایان بود که تیم ملی ایران از نظر قدرت بازی ، یکد ست و همسطح نیست بلکه خلاء برای بازیکن سوم تیم وجود داشت. گویا یک طراحی وسیعی صورت گرفته بود که دست و پای افشین نوروزی را با طلسم و جادو ببندند که او نتواند مهارتها و شایستگی های خود را ارایه و اجرا نماید. افشین نوروزی بازیکنی خوش تکنیک وتیزبین و توانا که یک مدت طولانی است که در سطح بالای تنیس روی میز ایران قرار گرفته است نتوانست کارایی لازم را در این رقابتها از خود نشان دهد و توقعات را تامین نماید.

ولی در رقابتهای انفرادی نوروزی یک حذف شده سربلند بود چون در برابر ” چیوانگ ” از کشور چین تایپه که دارای رنک ۹۲ جهان بود خوب ظاهر شد و با یک نتیجه نزدیک ۴ بر ۳ مغلوب شد. به هر حال فدراسیون و یا کادر فنی یا هر کانال دیگر باید به سرعت در حال پر کردن ” پازل های ” نفر سوم تیم ملی باشند که خوشبختانه ما بازیکنان جوان و با استعدادو خوش تکنیک و قدرتمند و خوش قواره های فراوانی مانند : محمد علی رویین تن – میعاد لطفی  – احمد رضا عبادی پور – آرمان حاجی ای – امین احمدیان و………. در اختیار داریم که هر کدام ارزشهای منحصر بفرد و با فاکتورهای : قدرت – استقامت – انعطاف پذیری لازم و نیز با توانایی حرکتی – تکنیکی و مهارتی دارند که باید آنها را از همدیگر متمایز دید و به آنها فرصت لازم را بدهیم تا سر انجام با یک برنامه ریزی خوب بتوانیم سرو شکل بهتری به تیم ملی تنیس روی میز کشورمان بدهیم و چین و چروک های تیم ملی را صاف کنیم.

تصور ساده گرایانه است که فکر کنیم با این ترکیب فعلی تیم ملی تنیس روی میز که یکدست و یکسطح نیست دوباره و در مسابقه احتمالی بعدی با این تیم ملی بتوانیم مثلا همین تیم کره شمالی را شکست دهیم. مهم این است که یک بازیکن تحمیلی در ارنج تیم ملی به عنوان نفر سوم قرار نگیرد. واز همه مهمتر و خطرناکتر این است که تمرکز فدراسیون یا کادر فنی تیم ملی فقط به دو یا سه و یا چهار بازیکن ، بازدارنده و ویران کننده خواهد بود که متاسفانه در طول چند سال گذشته به این سبک و سیاق عمل شده است. در فرصتی دیگر مجددا به این مساله مهم و حساس خواهم پرداخت.
ادامه دارد ……..